📋 خلاصه مقاله:
جشنواره فیلم ونیز جایزه شیر طلایی را به فیلم “پدر مادر خواهر برادر” جیم جارموش اهدا کرد. بنی سفدی برای “ماشین خردکن” شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی را دریافت کرد. درام “صدای هند رجب” جایزه بزرگ هیئت داوران را کسب کرد.
جشنواره فیلم ونیز جایزه شیر طلایی بهترین فیلم را به “پدر مادر خواهر برادر” اثر جیم جارموش اهدا کرد. این فیلم یک تریپتیک از سه خانواده مختلف و دینامیک‌های آن‌ها را به تصویر می‌کشد. شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی به بنی سفدی برای “ماشین خردکن” تعلق گرفت. در همین حال، درام غزه “صدای هند رجب” جایزه بزرگ هیئت داوران را دریافت کرد.
پذیرش جایزه توسط جارموش
کارگردان جارموش با عینک آفتابی معروف خود و کت و شلوار شیک زرشکی، جایزه‌اش را با یک “اوه لعنتی” بی‌نقص پذیرفت.
او گفت: «به عنوان فیلمساز، ما انگیزه‌ای از رقابت نداریم، اما این چیزی است که واقعاً از آن قدردانی می‌کنم.» او به عشق خود به ونیز اشاره کرد – «شهر کازانووا، ویوالدی و ترنس هیل» – و از هیئت داوران و مخاطبان برای واکنش به «فیلم آرام ما» تشکر کرد. او همچنین به سخنرانی بنی سفدی اشاره کرد که هنگام دریافت جایزه بهترین کارگردانی برای «ماشین خردکن» بیان کرد و موافقت کرد که «هنر لازم نیست به طور مستقیم به سیاست بپردازد تا سیاسی باشد. می‌تواند همدلی ایجاد کند که اولین گام برای حل مشکلات ماست.»
سخنرانی پایانی و یادآوری کوروساوا
او در پایان، با استقبال گرم و حداقل یک خانم ایتالیایی که فریاد زد «ما تو را دوست داریم جیم!» به یاد سخنرانی آکیرا کوروساوا هنگام دریافت جایزه یک عمر دستاورد از آکادمی افتاد. او گفت: «او چیزی شبیه به این گفت که نگران است هنوز کاملاً نمی‌داند چگونه این کار را انجام دهد، و من هم همین احساس را دارم، که همیشه در حال یادگیری هستم.»
Variety در نقد خود اظهار داشت که این فیلم “با طنز خاص جارموش همراه است. همچنین دارای نوت‌های جدیدی از حکمت ملایم و سخاوتمندانه است”.
منتقد Variety برخلاف بسیاری از تحسین‌های دیگر، نظر متعادل‌تری داشت. این فیلم موضوع بسیاری از گمانه‌زنی‌ها درباره جایگاه آن در فهرست نهایی جوایز بود. در نهایت، فیلم بن هانیه جایزه بزرگ دوم را از آن خود کرد. او در شبی که به نظر می‌رسید بیشتر دریافت‌کنندگان به غزه اشاره می‌کردند، مستقیم یا غیرمستقیم، پرشورترین سخنرانی را ارائه داد.
پس از تقدیم پیروزی خود به هلال احمر فلسطین و دیگر “قهرمانان” تیم‌های امدادگر در غزه، بن هانیا گفت: “صدای هند فریادی برای نجات بود که تمام جهان می‌توانست بشنود. اما هیچ‌کس پاسخ نداد. صدای او همچنان طنین‌انداز خواهد بود تا زمانی که عدالت و حسابرسی برقرار شود. سینما نمی‌تواند او را بازگرداند و نه می‌تواند جنایتی که علیه او انجام شد را پاک کند. اما سینما می‌تواند صدای او را حفظ کند.”
پس از یادآوری به مخاطبان که “این فقط درباره حافظه نیست بلکه فوریت است. مادر و برادر کوچک هند هنوز در غزه هستند و زندگی‌شان همچنان در خطر است. من از رهبران جهان می‌خواهم که آن‌ها را نجات دهند”، او به خواندن پیامی از مادر هند پرداخت که نوشته بود: “بسیاری از کودکان هنوز منتظر کمک هستند.”
پیام نلسون ماندلا و اهمیت آزادی فلسطین
سپس بن حنیه به نقل از نلسون ماندلا گفت که “آزادی ما بدون آزادی فلسطینیان ناقص است” و به شکلی بی‌پرده ادامه داد: “این فقط داستان هند نیست، این داستان یک رژیم جنایتکار اسرائیلی است که بدون مجازات عمل می‌کند. باشد که هند در آرامش بیارامد، باشد که چشمان قاتلانش هرگز نخوابد و فلسطین آزاد شود.”
او سخنرانی پذیرش خود را با جمله “لطفاً موسیقی را پخش نکنید!” آغاز کرد. این جمله اشاره‌ای بود به استفاده بی‌موقع از نسخه بی‌کلام “رویایی دیدم” که بیش از چند برنده را قطع کرد. نه یک بار بلکه دو بار برنده بهترین بازیگر زن، شین ژیلئی را قطع کرد. اجرای او در فیلم “خورشید بر ما همه طلوع می‌کند” اثر کای شانگجون توسط Variety توصیف شده بود.
صفدی از تجربه خود در ونیز به عنوان “یک رویا که به حقیقت پیوسته” یاد کرد. او گفت: “بودن در اینجا، در میان غول‌های گذشته و غول‌های امسال، ذهنم را به خود مشغول کرده است.”
اهمیت همدلی در ساخت فیلم‌ها
او ادامه داد: “ما می‌خواستیم این فیلم‌ها را به عنوان تمرینی در همدلی رادیکال بسازیم. همدلی اکنون بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.” سپس تقریباً با ادای احترام به ستاره‌اش، دواین جانسون، خود را قطع کرد. “و خدای من، دواین — دوست من، برادر و شریکم — شانه به شانه، این چیزی است که گفتیم.”
افتخارات ایتالیایی‌ها در جشنواره
برندگان ایتالیایی شامل جایزه بهترین بازیگر برای قهرمان محلی تونی سرویو برای بازی در نقش اصلی در “لا گراتزیا” بودند که
Variety این فیلم را برای کارگردان پائولو سورنتینو “بیشتر از حد معمول ساده” توصیف کرده است. جیانفرانکو روزی، برنده قبلی شیر طلایی، امسال باید به جایزه ویژه هیئت داوران، که جایزه سوم است، برای مستند خود درباره وزوو به نام “زیر ابرها” قناعت کند.
Variety این اثر را به عنوان “مطالعه‌ای لایه‌دار و پاداش‌دهنده از زندگی مدرن در میان بقایای تاریخ باستان” تحسین می‌کند.
جوایز و افتخارات
جوایز اصلی دیگر به “At Work” تعلق گرفت. این اثر جایزه بهترین فیلمنامه را برای کارگردان فرانسوی، والری دونزلی و ژیل مارشان به ارمغان آورد و به گرمی توصیف شد.
Variety این فیلم را به عنوان “یک جواهر آرام” توصیف کرده است. همچنین به لونا ودلر اشاره کرده که برای نقش‌آفرینی در فیلم “دوست خاموش” اثر ایلدیکو انیدی، جایزه مارچلو ماسترویانی را برای بازیگر نوظهور دریافت کرده است.
Variety این فیلم را “کاملاً افسون‌کننده” توصیف کرد.
در نهایت، جایزه لوئیجی دی لورنتیس برای بهترین فیلم اول به فیلم “تابستان کوتاه” از بخش Giornate اهدا شد. هیئت داوران این جایزه به ریاست کارگردان فیلم “Aftersun”، شارلوت ولز، بود. این جایزه می‌تواند به اولین فیلم از هر بخشی تعلق گیرد.
سخنان کارگردان ناستیا کورکیا
در هنگام پذیرش جایزه، کارگردان ناستیا کورکیا به زیبایی به دیگر بحران بزرگ زمان ما اشاره کرد. او گفت: «این روز ۱,۲۹۱ از تهاجم تمام‌عیار به اوکراین است. من هرگز جنگ را از نزدیک ندیده‌ام اما برای ۱,۲۹۱ روز تأثیر آن را احساس می‌کنم. مانند تشعشع… جامعه را از درون نابود می‌کند.»
او ادامه داد: «امیدوارم چشمانمان را باز نگه داریم و قدرتی برای متوقف کردن جنگ پیدا کنیم.»
شیر طلایی برای بهترین فیلم: «پدر مادر خواهر برادر»، جیم جارموش
جایزه بزرگ هیئت داوران: «صدای هند رجب»، کوثر بن هنیه
شیر نقره‌ای برای بهترین کارگردانی: بنی سفدی، «ماشین خردکن»
جایزه ویژه هیئت داوران: «زیر ابرها»، جیانفرانکو رزی
بهترین فیلمنامه: والری دونزلی و ژیل مارشان، «À pied d’œuvre» («در کار»)
جام ولپی برای بهترین بازیگر زن: شین ژیلئی، «خورشید بر همه ما طلوع می‌کند»
جام ولپی برای بهترین بازیگر مرد: تونی سرویلو، «لا گراتزیا»
جایزه مارچلو ماسترویانی برای بهترین بازیگر جوان: لونا ولدر، “دوست خاموش”
جایزه تماشاگران آرمانی بیوتی: “کاله مالاگا”، مریم توزانی
جایزه لوئیجی دی لورنتیس برای فیلم اول: “تابستان کوتاه”، ناستیا کورکیا
افق‌ها
بهترین فیلم: “در راه”، دیوید پابلو
بهترین کارگردان: آنوپارنا روی، “آوازهای درختان فراموش‌شده”
جایزه ویژه هیئت داوران: “هارا وطن” (“سرزمین گمشده”)، آکیو فوجیموتو
بهترین بازیگر زن: بندتا پورکارولی، “ربودن آربلا”
بهترین بازیگر مرد: جیاکومو کووی، “یک سال مدرسه”
بهترین فیلمنامه: “هیدرا” (“پیچک”)، آنا کریستینا باراگان
بهترین فیلم کوتاه: “بدون کلی”، لوویسا سیرن
کلاسیک‌های ونیز
بهترین مستند درباره سینما: “ماتا هاری”، جو بشنکوفسکی و جیمز ای. اسمیت
بهترین فیلم بازسازی‌شده: “باشو، غریبه کوچک”، بهرام بیضایی
ونیز ایمِرسیو
جایزه بزرگ: “ابرها دو هزار متر بالا هستند”، سینگ چن
جایزه ویژه هیئت داوران: “کمتر از ۵ گرم زعفران”، نگار متولی میدانشاه
جایزه دستاورد: “یک خداحافظی طولانی”، کیت ووت و ویکتور مائس
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
