📋 خلاصه مقاله:
کارگردان مجارستانی با فیلم «دوست خاموش» به بررسی ارتباط انسان و گیاهان می‌پردازد و با استفاده از درخت جینکو به عنوان محور داستان، به نحوی شاعرانه و جذاب دنیای گیاهان را به تصویر می‌کشد. این فیلم با بازی تونی لیانگ چیو-وای و لیا سیدو، تجربه‌ای متفاوت از تعاملات انسانی و گیاهی ارائه می‌دهد.
پس از لغزش در فیلم «داستان همسرم» در سال ۲۰۲۱، کارگردان مجارستانی بار دیگر صدای شاعرانه و خاص خود را با این ادای احترام جذاب و بی‌نظیر به زندگی بهتر از طریق گیاه‌شناسی پیدا کرده است.
حدود سی سال پیش، درخت‌شناس بریتانیایی توماس پاکنهام با کتاب «ملاقات با درختان شگفت‌انگیز» به موفقیتی غیرمنتظره دست یافت. این کتاب با عکس‌های زیبا و فراوانی همراه بود و برای مدتی روی هر میز قهوه‌خوری دیده می‌شد. این اثر به بزرگ‌ترین و پایدارترین گیاهان سیاره ما تقدیم شده بود و از نظریه‌های استاندارد گیاه‌شناسی دوری می‌کرد. در عوض، درختان جهان را به پنج دسته خیالی‌تر تقسیم کرده بود: بومی‌ها، مسافران، زیارتگاه‌ها، خیال‌ها و بازمانده‌ها. شاید کارگردان مجارستانی ایلدیکو انیدی نسخه‌ای از آن را داشته باشد.
درختان شگفت‌انگیز در فیلم «دوست خاموش»
Gingko biloba گسترده، باشکوه و واقعاً شگفت‌انگیز است. این درخت روایت‌های متعدد فیلم جدید و شگفت‌انگیز او «دوست خاموش» را به هم پیوند می‌دهد. این درخت در یک نقطه یا دیگری با تمام این توصیفات مطابقت دارد.
عجیب، جذاب و همزمان وسیع و جزئی، آخرین اثر انیدی به بررسی نحوه درک ما از گیاهان اطرافمان می‌پردازد. همچنین به این موضوع می‌پردازد که چگونه گیاهان ما را درک می‌کنند. اینجا است که فیلم خاص و حتی کمی جذاب می‌شود. روی کاغذ، بیشتر توصیفات «دوست خاموش» ممکن است به نظر برسد که به سمت لطافت متمایل می‌شود. اما فیلم به اندازه نمونه‌های سبزی که بر روی آنها تمرکز دارد، محکم و ریشه‌دار است. این فیلم به سادگی به گیاهان با دقت و کنجکاوی بیشتری نسبت به اکثر ما در زندگی روزمره نگاه می‌کند. سه شخصیتی را در مرکز قرار می‌دهد که یاد می‌گیرند نگاه و ریتم درونی خود را با سرعت صبورانه زندگی گیاهان تنظیم کنند.
ارتباط بین دنیای انسانی و گیاهان
در کاوش ظریف و ملتمسانه خود از ارتباط بین دنیای انسانی و ابعاد کمتر درک شده، این اثر برجسته مسابقه ونیز مانند یک گسترش معنوی از فیلم بازگشت انیدی در سال ۲۰۱۷ با نام «در بدن و روح» احساس می‌شود. این فیلم خاطرات ناامیدی او در سال ۲۰۲۱ با «داستان همسرم» را از بین می‌برد.
هر فیلمی که یک درخت کهن و عظیم جینکو را به عنوان ستاره خود انتخاب کند، نیاز به یک لنگر انسانی با ظرافت و حضور قابل مقایسه دارد. خوشبختانه، انیدی چنین فردی را در تونی لیانگ چیو-وای دارد. او در اینجا اولین ورود خود به عرصه سینمای هنری اروپایی را تجربه می‌کند و به طور ایده‌آل در نقش تونی وونگ، یک عصب‌شناس درون‌گرا از هنگ کنگ، بازی می‌کند. تونی به عنوان استاد مهمان در ماربورگ حضور دارد. او که از قبل در محیطی ناآشنا قرار دارد، با وقوع اولین قرنطینه کووید در سال ۲۰۲۰، بیشتر دچار سردرگمی می‌شود. در حالی که تحقیقات عصب‌شناسی مبتنی بر انسان او در حالت تعلیق قرار گرفته، به تنهایی و بدون هدف در محوطه دانشگاه خالی از سکنه باقی می‌ماند.
تعداد کمی از بازیگران می‌توانند تنهایی تفکرآمیز را با شدت بی‌قراری و ناگفته‌ای که لیانگ دارد، به تصویر بکشند. او همیشه یک متفکر جذاب در صفحه نمایش است. شخصیت وونگ را در مالیخولیای خود بازیگوش و در کسالت خود وسواس‌گونه مشغول نشان می‌دهد.
در وقت‌کشی‌های روزانه‌اش، او به ویدیوهای دانشمند فرانسوی، آلیس ساواژ (لیا سیدو، بازگشته از «داستان همسرم»)، برمی‌خورد. نظریات او درباره ارتباط گیاهان، وونگ را مجذوب می‌کند. او می‌گوید دنیای گیاهان بسیار بیشتر از آنچه ما معمولاً باور داریم با دنیای ما تعامل دارد. ما فقط هرگز به اندازه کافی کند نمی‌شویم تا این گفتگو را متوجه شویم. چه زمانی بهتر از یک قرنطینه جهانی برای این کار؟
دوستی وونگ و ساواژ
هنگامی که این دو یک دوستی مبتنی بر صفحه نمایش برقرار می‌کنند، وونگ به گفتگو با جینکو جذب می‌شود. حسگرهای دیجیتال از تنه عریض آن واکنش نشان می‌دهند. همچنین اسپرم درختی که ساواژ برای نمونه تنها و بی‌همتایش برای او ارسال می‌کند.
در دو خط زمانی دیگر، در همین حال، درخت گینکوی قدرتمند ماربورگ شاهد است که انسان‌ها به درون خود به عنوان نجواگر گیاهان پی می‌برند.
ورود اولین دانشجوی زن به دانشگاه
در سال ۱۹۰۸، گرت جوان و باهوش (لونا ودلر) به عنوان اولین دانشجوی زن به دانشگاه پذیرفته می‌شود. این پذیرش پس از تغییر سیاستی صورت می‌گیرد که با نارضایتی استادان قدیمی و سرسخت روبرو می‌شود. در صحنه‌ای درخشان و پایدار، که از نظر لحن و سرعت با بقیه فیلم متفاوت است، او در مصاحبه ورودی خود توسط هیئتی از مردان زن‌ستیز کوچک‌نگر مورد پرسش قرار می‌گیرد. گرت با آرامش و اطمینان فکری خود آنها را شکست می‌دهد.
تاثیرگذاری بر استادان و کشف جدید
او که در حال تحصیل در رشته گیاه‌شناسی است، استاد جوان و جذاب توماس (یوهانس هگمان) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما تنها با یک شغل نیمه‌وقت به عنوان دستیار در یک استودیوی عکاسی است که او شروع به دیدن گیاهان با چشمانی جدید می‌کند. او به مطالعه و ثبت گیاهان به صورت تجزیه‌شده و حسی می‌پردازد، مشابه هنر قرن بیستم رابرت مپل‌تورپ و جورجیا اوکیف.
داستان هانس و گوندولا
در یکی از بخش‌های شیرین و هوشمندانه فیلم که در تابستان گرم ۱۹۷۲ رخ می‌دهد، هانس (با بازی انزو بروم) دانشجویی خجالتی و بی‌دست‌وپا است. او علاقه‌ای به گیاهان ندارد، اما به هیپی دنیادیده‌ای به نام گوندولا (با بازی مارلنه بورو) دل بسته است. گوندولا با دستگاه مکانیکی دست‌وپاگیر خود، گیاه شمعدانی گلدانی را که روی لبه پنجره اتاق خوابش قرار دارد، نظارت می‌کند. به نظر می‌رسد که تحقیقات ساواژ را چند دهه جلوتر پیش‌بینی کرده است.
یافته‌های او نشان می‌دهد که گیاه به حضور، لمس و حالت روحی انسان واکنش نشان می‌دهد. هانس در ابتدا شکاک است، اما به زودی متوجه می‌شود که وقتی با گل بنفش درخشان تنها می‌ماند، اصلاً تنها نیست.
اگر همه این‌ها به نظر دیوانگی می‌آید، «دوست خاموش» تلاش زیادی برای اثبات خلاف آن نمی‌کند. با نگاهی که به طرز فریبنده‌ای بین رویایی و واقع‌گرایانه قرار دارد، راهی متفاوت برای دیدن و حتی احساس کردن دنیای اطراف ما ارائه می‌دهد. تنها از مخاطبانش دعوت می‌کند که همراه شوند.
نگاه متفاوت به دنیای اطراف
فیلمنامه انیدی به دنبال ایجاد ارتباطات عملی یا کیهانی مرتب بین سه خط داستانی خود نیست. حداقل یکی از آنها بیشتر از بقیه توسعه یافته و حل شده است. اما هر کدام از آنها دارای جوی اغواکننده و غوطه‌ورکننده خود هستند. بخش عمده‌ای از این جذابیت به لطف کار لمسی و متنوع فیلمبردار گرگلی پالوش است. او بیشتر به خاطر همکاری‌های اخیرش با روی اندرسون شناخته می‌شود. پالوش بین تصاویر سیاه و سفید ۳۵ میلی‌متری، ۱۶ میلی‌متری اشباع شده و تصاویر دیجیتال واضح به تناسب دوره و حال و هوا تغییر می‌کند.
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
