ستاره «Maybe Happy Ending» هلن جی. شن به جنجال انتخاب بازیگر اندرو بارت فلدمن واکنش نشان می‌دهد

هلن جی. شن، ستاره نمایش برادوی “Maybe Happy Ending”، از تصمیم اخیر نمایش برای جایگزینی نقش اصلی مرد با یک بازیگر سفیدپوست حمایت می‌کند.

تولیدکنندگان هفته گذشته اعلام کردند که اندرو بارت فلدمن، بازیگر سفیدپوست، جایگزین دارن کریس، که از تبار فیلیپینی است، به عنوان ربات کمکی به نام الیور خواهد شد. منتقدان این انتخاب بازیگری بر این باورند که الیور باید همچنان توسط یکی از اعضای جامعه آسیایی آمریکایی و جزایر اقیانوس آرام (AAPI) به تصویر کشیده شود، با توجه به اینکه داستان موزیکال در سئول اتفاق می‌افتد.

کریس که نقش اصلی را در برادوی ایفا کرده و برای اجرای خود جایزه تونی را کسب کرده بود، اعلام کرد که در تاریخ ۳۱ اوت از نمایش خداحافظی می‌کند. فلدمن، که در نمایش‌های “Dear Evan Hansen” و “No Hard Feelings” حضور داشته، قرار است از تاریخ ۲ سپتامبر به نمایش “Maybe Happy Ending” بپیوندد و به مدت نه هفته در کنار شن که نقش کلر را در برادوی بازی کرده بود، حضور یابد. فلدمن و شن در زندگی واقعی با یکدیگر در ارتباط هستند.

«مدتی است که تلاش می‌کنم حقایق متعددی را در خود جای دهم که به نظر می‌رسد با یکدیگر تناقض دارند. همیشه به خودم افتخار کرده‌ام که همان‌طور که هستم به نظر می‌رسم و این نمایش برادوی را با دیگران هدایت می‌کنم. می‌دانم مردم چه احساسی دارند، زیرا در کودکی، دیدن نمایش ما در تلویزیون و مراسم Tony Awards برایم نشانه‌ای از امید بود. بخشی از وجودم همراه با جامعه در حال سوگواری است.» شن در بیانیه‌ای گفت: «این لحظه‌ای بسیار چالش‌برانگیز در خانه‌ام با اندرو و در این ساختمان پر از افراد آسیایی/پاسیفیک بوده است. نمی‌دانم آینده چه خواهد شد، اما داشتن این فرصت برای بازی در کنار بازیگر محبوبم در جهان به مدت ۹ هفته، که به طور کامل برای این نقش مناسب است، برای من لحظه‌ای بزرگ از شادی است.»

«Maybe Happy Ending»، داستانی عاشقانه درباره دو ربات رها شده، پاییز گذشته در برادوی به روی صحنه رفت. در ابتدا با فروش بلیت‌ها مشکل داشت، اما تبلیغات دهان به دهان و نقدهای مثبت مسیر نمایش را تغییر دادند. این نمایش موفق به کسب شش جایزه تونی شد، از جمله جایزه بهترین موزیکال. در همین حال، کریس به عنوان اولین بازیگر آسیایی‌تبار تاریخ‌ساز شد که جایزه بهترین بازیگر نقش اول در یک موزیکال را به دست آورد.

«هر دیدگاهی در این وضعیت حاوی حقیقتی است. من مشتاقانه منتظر حمایت از آثار بیشتری از جامعه آسیایی/پاسیفیک هستم، همان‌طور که جامعه از «Maybe Happy Ending» حمایت کرد»، بیانیه شن ادامه داد. «همچنین مشتاقانه منتظر دیدن آثاری هستم که دیدگاهی کاملاً متفاوت از «Maybe Happy Ending» دارند، که می‌توانند با خود تناقض داشته باشند و نشان دهند که دیاسپورا یک بافت پیچیده است و نه یکپارچه.»

نویسندگان “Maybe Happy Ending”، هیو پارک و ویل آرونسون، در بیانیه‌ای به این جنجال واکنش نشان دادند و اظهار داشتند: “بسیار متأسفیم که نمایشی که ده سال با عشق و علاقه ما همراه بوده، می‌تواند منبعی از سردرگمی، خشم یا درد شود.”

آنها در اینستاگرام نوشتند: “ما نمایشی درباره ربات‌ها نوشتیم تا بتوانیم با سوالات اساسی انسانی درباره عشق و از دست دادن به شکلی نزدیک‌تر درگیر شویم و نقش‌های الیور و کلر را به عنوان نمادهایی از این سوالات جهانی خلق کردیم.” آنها افزودند: “این شخصیت‌ها به عنوان محصولاتی از یک شرکت جهانی طراحی شده بودند و به همین دلیل حتی در نسخه کره‌ای نمایش نیز نام‌های کره‌ای نداشتند. با این حال، ما درک می‌کنیم که برای بسیاری از جامعه آسیایی-آمریکایی، ترکیب بازیگران شب افتتاحیه به نقطه‌ای معنادار و نادر از دیده شدن تبدیل شد. شنیده‌ایم که مردم چقدر به این نمایندگی ارتباط برقرار کرده‌اند، حتی اگر این هدف اصلی ما نبوده باشد، و چگونه این تصمیم در انتخاب بازیگران زخم‌های قدیمی را دوباره باز کرده است.”

آن‌ها اذعان دارند که نقش‌های اصلی برای بازیگران آسیایی “مدت‌ها به طرز دردناکی کمیاب بوده‌اند”، اما نسبت به انتخاب بازیگران بدون توجه به رنگ پوست در نمایش‌هایی مانند “Dear Evan Hansen”، “Hadestown”، “Oh, Mary!” و “Cabaret” ابراز خوش‌بینی کردند.

“در چند سال اخیر، با دیدن بازیگران آسیایی در نقش‌هایی مانند Evan Hansen، Orpheus، Abe Lincoln، Sally Bowles و دیگران دلگرم شده‌ایم. نقش‌های اصلی برای بازیگران آسیایی مدت‌ها به طرز دردناکی کمیاب بوده‌اند و این نمایش‌ها با انتخاب بازیگران متنوع، به سمت جهانی‌سازی حرکت کرده و به درستی فرصت‌هایی را به بازیگرانی از دسته‌های هویتی که قبلاً گزینه‌های محدودی داشتند، ارائه داده‌اند.” آن‌ها ادامه دادند: “با ‘Maybe Happy Ending’، ما می‌خواستیم نمایشی بنویسیم که در آن هر نقشی می‌تواند توسط یک بازیگر آسیایی ایفا شود، اما بدون این نیت که نقش‌های ربات همیشه این‌گونه باشند.”