📋 خلاصه مقاله:
تلورس، جشنواره تلویزیونی آکادمی تلویزیون، با هدف بهبود و سودآوری در آینده بازخواهد گشت. این رویداد که در سال اول خود حدود ۳۰۰۰ شرکت‌کننده جذب کرد، به دنبال تنوع‌بخشی به منابع درآمدی و افزایش مشارکت عمومی است. با وجود چالش‌های اولیه، آکادمی تلویزیون امیدوار است که با بهبود زیرساخت‌ها و برنامه‌ریزی بهتر، در سال‌های آینده به موفقیت بیشتری دست یابد.
Televerse باز خواهد گشت. این وعده‌ای است از سوی رئیس/مدیرعامل آکادمی تلویزیون، موری مک‌اینتایر، که اعلام کرد این سازمان در حال بررسی راه‌هایی برای بهبود رویداد افتتاحیه هفته گذشته و در نهایت سودآور کردن آن است.
“ما می‌خواستیم در سال اول شرایط را بسنجیم،” مک‌اینتایر روز شنبه به Variety گفت، در حالی که جشنواره سه روزه تلویزیونی به پایان خود نزدیک می‌شد. مک‌اینتایر افزود که این جشنواره حدود ۳۰۰۰ شرکت‌کننده جذب کرد که تقریباً ۷۵٪ از اعضای آکادمی تلویزیون و ۲۵٪ دیگر از عموم مردم بودند.
«این واقعاً چیزی است که باعث می‌شود احساس کنیم به دستاوردی رسیده‌ایم که مردم واقعاً به آن علاقه‌مند هستند و این برای آینده نویدبخش است.»
ایده برگزاری یک جشنواره به رهبری آکادمی تلویزیون سال‌ها در حال شکل‌گیری بوده است. این ایده ابتدا تحت ریاست فرانک شرما و اکنون توسط رئیس فعلی، کریس آبروگو، پیگیری می‌شود. اما برنامه‌های اولیه برای اجرای آزمایشی این ایده در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳ به دلیل همه‌گیری و سپس اعتصابات هالیوود متوقف شد. در ابتدا، تمرکز کمتر بر روی امی و بیشتر بر روی سریال‌های جدید و آینده‌دار بود. طبق آن برنامه، جشنواره در هفته بین مراسم امی هنرهای خلاقانه و پخش تلویزیونی امی پرایم‌تایم برگزار می‌شد.
پس از اینکه صنعت با این ایده مخالفت کرد که هفته‌ای پر از رویدادها باشد، آکادمی تلویزیون تصمیم گرفت به رویدادهای فاز ۲ FYC تکیه کند و کمپین‌های امی را — حداقل برای امسال — به ستون فقرات راه‌اندازی تلویزیون تبدیل کند. در نهایت، سازمان از شبکه‌ها و استودیوها برای جلسات FYC مبلغ ۱۰,۰۰۰ دلار در ساعت دریافت کرد که شامل پنل‌هایی برای برنامه‌هایی مانند «The Pitt»، «Severance»، «The Studio»، «Abbott Elementary»، «Slow Horses» و «Top Chef» و دیگر برنامه‌ها بود. برنامه‌های نامزد شده که نمی‌توانستند یک پنل برگزار کنند، همچنان گزینه نمایش یک قسمت را داشتند.
آکادمی همچنان تمایل داشت این رویدادهای FYC را با پیشنهادات دیگری تکمیل کند. به همین دلیل، تیم پشت جشنواره تلویزیونی ATX به رهبری امیلی گیپسون و کیتلین مک‌فارلند برای سازماندهی پنل‌های تجدید دیدار تلویزیونی مانند “Bones” و “Queer as Folk” و همچنین بحث‌های صنعت‌محور در موضوعاتی مانند تنوع، فیلمبرداری در لس‌آنجلس و تأثیر هوش مصنوعی بر کسب‌وکار به کار گرفته شدند. همچنین در این برنامه تعدادی از نمایش‌های اولیه مانند “The Rainmaker” و کلاس‌های استادانه از هنری وینکلر و بو ویلیمن نیز حضور داشتند. جشنواره در شب شنبه با جشن سالانه تالار مشاهیر آکادمی تلویزیون به پایان رسید.
در نهایت، تلویزیون امسال بسیار بزرگ‌تر از آنچه مک‌اینتایر و تیمش برای سال اول تصور کرده بودند، شد. مک‌اینتایر گفت: «ما فکر می‌کردیم که فقط چند پنل برگزار کنیم. این بار به ۴۰ جلسه رسیدیم.»
برای استودیوها و شبکه‌ها، افزودن Televerse به تقویم‌هایشان چالش‌هایی را به همراه داشت، به‌ویژه از آنجا که این رویداد ناشناخته و بزرگ بود. چند نفر قرار بود حضور پیدا کنند؟ تجربه چگونه خواهد بود؟ پنل‌ها چقدر مفید خواهند بود؟ مک‌اینتایر گفت که Televerse امسال به نوعی اثبات مفهوم بود و امیدوار است که با گردهمایی و بحث درباره رویداد سال آینده، مشارکت بیشتری از صنعت را شاهد باشد.
او گفت: «وقتی برای اولین بار این موضوع را با شرکای خود مطرح کردیم، آنها بسیار هیجان‌زده شدند. آنها ایده انجام احتمالی FYCs را دوست داشتند. ما به گفتگوهای خود ادامه دادیم و همه فکر کردیم که این ایده فوق‌العاده‌ای است. سپس به واقعیت تبدیل شد و بسیار دشوارتر از آنچه تصور می‌کردیم. شرکای استودیو و شبکه ما به طرز شگفت‌انگیزی از ما در این مسیر حمایت کردند. من قطعاً معتقدم که در طول مسیر با چالش‌هایی روبرو شدیم، زیرا واقعاً به این موضوع پرداختیم و این چیزی است که در سال آینده بیشتر درباره آن صحبت خواهیم کرد. اینکه چگونه مطمئن شویم همه ما می‌توانیم چنین کاری را به گونه‌ای انجام دهیم که برای صنعت مفید باشد و به هیچ وجه به آن فشار وارد نکند – و این هم در سمت آکادمی و هم با شرکای ما است.»
آکادمی تلویزیون امسال Televerse را به عنوان یک ضرر تولید کرد، اما مک‌اینتایر گفت که این موضوع پیش‌بینی شده بود.
او گفت: «ما می‌دانستیم که این یک سرمایه‌گذاری خواهد بود. با توجه به نحوه‌ای که برنامه کسب‌وکارمان را تنظیم کرده‌ایم، انتظار داریم که در چند سال اول این یک سرمایه‌گذاری باشد. بخشی از این کار اثبات این بود که ما واقعاً می‌توانیم زیرساخت‌ها را بسازیم، برنامه‌ریزی‌ای که کار کند را کنار هم بگذاریم و حداقل یک مخاطب جذب کنیم. وقتی این را داشته باشیم، احساس می‌کنیم که سال آینده فروش اسپانسرها بسیار آسان‌تر خواهد بود. اکنون که مردم درباره آن شنیده‌اند و می‌دانند چیست، می‌توانیم مخاطبان بیشتری جذب کنیم… ما در سال اول آنچه انتظار داشتیم را به دست خواهیم آورد، با علم به اینکه لزوماً هزینه‌ها را پوشش نخواهد داد. این هدف نبود، اما انتظار داریم که در چند سال آینده بهبود یابد.»
آیا آکادمی تلویزیون منتظر خواهد ماند تا تلورس قبل از اینکه به تولید درآمد معناداری برای سازمان برسد، زمان بگذرد؟ مک‌اینتایر گفت: «هنوز نمی‌توانم به این پرسش پاسخ دهم، زیرا به وضوح این تصمیم من نیست. ما در سطح هیئت مدیره گفتگوهای زیادی خواهیم داشت درباره اینکه چگونه پیش رفت؟ هیئت مدیره چه احساسی درباره آن داشت. آیا اهداف هیئت مدیره محقق شد؟ آیا آنها احساس کردند که موفقیت‌آمیز بود؟ موفقیت برای آنها در آینده چگونه خواهد بود؟ اگر بخواهم بر اساس آنچه شنیده‌ام به شما بگویم، به نظر می‌رسد که همه از آن بسیار راضی هستند. فکر می‌کنم که آنها قطعاً علاقه‌مند به ادامه دادن هستند، حداقل برای یک بار دیگر تلاش کنند و ببینند که در سال‌های دوم یا سوم چه کار بیشتری می‌توانیم با آن انجام دهیم. فراتر از آن، واقعاً برای من سخت است که بگویم.»
ما بازخوردهای مثبت فراوانی از تمامی شرکت‌کنندگان اینجا دریافت کرده‌ایم. باید بگویم یکی از چیزهایی که بیش از همه مرا شگفت‌زده کرده، این است که چقدر امسال توجه عمومی را به خود جلب کرده‌ایم. ما واقعاً بر روی اعضای خود تمرکز داشتیم، اما بسیاری از این پنل‌ها خارج از FYC به‌وسیله عموم مردم هدایت می‌شوند.
آیا تعداد طرفداران تلویزیون بیشتر از آنچه انتظار داشتید است؟
نمی‌توانم بگویم که بیشتر از آنچه انتظار داشتیم بود، اما لزوماً تمرکز اصلی ما در این سال نبود. در این سال اول، ما ایده‌ای داشتیم که به صورت تدریجی پیش برویم. می‌خواستیم در سال اول شرایط را بسنجیم. فکر می‌کردیم که مخاطبان اصلی ما اعضا خواهند بود، به خصوص به خاطر FYCs. و در فلسفه تدریجی ما، فکر می‌کردیم که فقط چند پنل برگزار کنیم. در نهایت با ۴۰ جلسه به پایان رسیدیم که ۲۰ تای آنها به FYCs مربوط نبود و عمدتاً عموم مردم به آنها آمدند. پنل فیلمبرداری ما پر بود. پنل کارگردان بازیگری ما پر بود. این‌ها عموم مردم هستند که به این رشته‌ها بسیار علاقه‌مندند.
و در این صورت، وقتی عموم مردم حضور دارند، این درآمدی برای آکادمی است، درست است؟
که این هم یکی دیگر از دلایلی است که ما Televerse را انجام می‌دهیم. ما به دنبال تنوع‌بخشی به منابع درآمدی خود هستیم.
به نظر می‌رسد هنوز حدود ۷۵٪ اعضا و ۲۵٪ عموم مردم درگیر هستند، و این به خاطر FYCs است. FYCs در اتاق‌های بسیار بزرگتری برگزار شده‌اند و این تصمیم عمدی بوده است. می‌دانستیم که توجه زیادی به همه برنامه‌های نامزد شده برای امی جلب خواهد شد و استعدادهای زیادی در آنجا حضور خواهند داشت. این اولین باری است که ما به‌طور رسمی دور دوم FYCs را برگزار کرده‌ایم. همیشه از این موضوع چشم‌پوشی می‌کردیم و به شرکایمان اجازه می‌دادیم هر کاری که می‌خواهند انجام دهند — فقط نمی‌توانستند به‌طور خاص اعضا را برای دعوت هدف قرار دهند. این اولین باری است که ما به‌طور رسمی اعضای خود را دعوت کرده‌ایم تا به [مرحله ۲] پنل‌های مربوط به این برنامه‌های نامزد شده بیایند.
شما به سناریوی خزیدن/راه رفتن/دویدن اشاره کردید. بسیاری از افراد گفته‌اند که احساس می‌کنند شما بلافاصله به “دویدن” رفتید.
ما الزاماً به خزیدن پایبند نبودیم. هنگام برنامه‌ریزی، کاملاً متوجه نشدیم که با اضافه کردن FYC، چقدر جلسات بیشتری خواهیم داشت. در یک کنفرانس سنتی، مسیرهای خاصی در اتاق‌های مشخصی وجود دارد. ناگهان دو اتاق دیگر با ۲۰ پنل خودشان اضافه می‌شوند و این برنامه‌ریزی بسیار بیشتری می‌طلبد. وقتی وارد این کار شدیم، فکر می‌کردم اگر ۱۵۰۰ نفر حضور پیدا کنند، موفق خواهیم بود. اما وقتی شش اتاق دارید، ۱۵۰۰ نفر به سرعت پراکنده می‌شوند. خوشبختانه، فکر می‌کنم به حدود ۳۰۰۰ شرکت‌کننده رسیدیم که برای سال اول هر نوع جشنواره‌ای بسیار شگفت‌انگیز است.
چرا به آرامی با فقط پنل‌های FYC شروع نکردید، شاید در تئاتر آکادمی تلویزیون در نورث هالیوود؟
آیا تیم ATX سال آینده باز خواهند گشت؟
در حال حاضر، هنوز مشخص نیست. ما امیلی و کیتلین را بسیار دوست داریم و سال‌هاست که با تیم ATX همکاری نزدیکی داشته‌ایم. ما چندین پنل با آنها برگزار کرده‌ایم و از بسیاری از اتاق‌های سبز و میکسرهای آنها حمایت کرده‌ایم. آنها به طور طبیعی برای ما مناسب بودند، زیرا ما در حال تجربه‌اندوزی هستیم. تیمی نداریم که بتواند به سرعت گسترش یابد و درست قبل از امی‌ها یک جشنواره دیگر برگزار کند. امسال رابطه بسیار خوبی داشتیم و قطعاً می‌خواهیم با آنها درباره آینده صحبت کنیم. یکی از نکاتی که آنها مطرح کردند این بود که برنامه‌ریزی ATX به طور طبیعی مناسب بود و اگر چیزی در ATX نمی‌توانست اتفاق بیفتد، سه ماه بعد، جشنواره دیگری در لس‌آنجلس برگزار می‌شود.
چه چیزهایی را آموخته‌اید که ممکن است مؤثر نبوده باشند؟
صادقانه بگویم، ما ثبت‌نام را از ساعت ۹ صبح آغاز کردیم و برای این کار آماده نبودیم. اگر با کارکنان من صحبت کنید، از اینکه حدود ساعت ۲ بعدازظهر پنج‌شنبه، من را در حال مرتب‌سازی الفبایی لیست‌های نشان‌ها پیدا کنید تا مطمئن شویم که به مسیر درست برمی‌گردیم، شگفت‌زده خواهند شد. ما به سرعت پنج‌شنبه شب جبران کردیم، نحوه ثبت‌نام را تغییر دادیم و اکنون احتمالاً این روان‌ترین ثبت‌نامی است که تا به حال دیده‌ام. ما چیزهای زیادی درباره نحوه کار بلیت‌فروشی با یک جشنواره یاد می‌گیریم. ابتدا با گزینه بلیت‌فروشی برای هر جلسه شروع کردیم – به این معنا که برای هر جلسه‌ای که می‌رفتید، باید هزینه‌ای پرداخت می‌کردید. اما وقتی گسترش برنامه‌ها و جلسات بیشتری را دیدیم، متوجه شدیم که اگر واقعاً می‌خواهید مردم در تمام این پنل‌ها شرکت کنند، آنچه واقعاً می‌خواهند یک نشان است که به آنها اجازه ورود به همه چیز را بدهد. بنابراین مجبور شدیم در میانه کار، گذرنامه‌های همه‌دسترسی را اضافه کنیم. و ما در حال یادگیری چیزهایی با شرکای خود هستیم. قطعاً یادگیری این که چهار هفته بین نامزدی‌ها و یک پنل FYC واقعاً یک مسیر سخت برای عبور است. این‌ها بسیاری از چیزهایی است که برای سال آینده به آنها نگاه خواهیم کرد.
آیا فضای J.W. Marriott برای Televerse مناسب‌ترین گزینه است یا مکان دیگری وجود دارد؟ آیا امکان برگزاری این رویداد در آکادمی وجود دارد؟
به نظر من، مشکل آکادمی این است که به اندازه کافی اتاق‌های متنوع برای استفاده نداریم. باید بگویم که J.W. Marriott شریک فوق‌العاده‌ای برای ما بوده و در طول این تجربه همکاری بسیار خوبی با ما داشته‌اند. آنها تمام تلاش خود را کرده‌اند تا هر نیازی که داشتیم را برآورده کنند. بنابراین، بله، این یک فضای بزرگ‌تر است. اما اینجا Comic Con نیست، حتی ATX هم نیست که در شش یا هفت مکان مختلف برگزار می‌شود. ما حداقل از این نظر محدود هستیم. اما قطعاً این موضوع را برای سال آینده بررسی خواهیم کرد و تصمیم خواهیم گرفت که چه چیزی منطقی‌تر است.
آیا روزهای پنج‌شنبه/جمعه/شنبه مناسب بود؟ یا یک آخر هفته جمعه/شنبه/یکشنبه بهتر بود؟
اگر قرار باشد سال آینده دوباره این کار را انجام دهیم، به نظرم بهتر است آن را به صورت یک رویداد شنبه و یکشنبه برگزار کنیم — شاید با یک جشن بزرگ افتتاحیه. از اعضای خود پرسیدیم که آیا می‌توانند پنج‌شنبه یا جمعه بعدازظهر شرکت کنند؟ بیشتر آنها گفتند که می‌توانند. در واقع، مردم در طول هفته مشغول کار هستند، بنابراین آخر هفته‌ها راحت‌تر است. به وضوح، وقتی مانند کامیک‌کان شناخته شده باشید، مردم برنامه‌های خود را با شما هماهنگ می‌کنند. ما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم. به نظرم پنج‌شنبه و جمعه کمی دشوارتر است، به‌ویژه اگر هدف شما صنعت باشد که در حال بازگشت به کار است.
هنوز نه. همه چیز بستگی به این دارد که بعد از این چه احساسی داریم و برنامه‌ریزی خود را بررسی کنیم. اگر بخواهیم با ایده FYC ادامه دهیم، بهتر است به شرکای خود زمان بیشتری بدهیم. آیا این به معنای تلاش برای پیشبرد نامزدی‌هاست؟ آیا این به معنای تلاش برای تأخیر یک هفته‌ای است که به معنای تأخیر در رأی‌گیری است؟ آیا باید در نظر بگیریم که مدارس چه زمانی دوباره شروع به کار می‌کنند؟ باید نقطه مناسبی را در این زمینه پیدا کنیم.
هدف از این کار، ایجاد یک جریان درآمدی جدید بود. اما اجرای این کار نمی‌تواند ارزان باشد. در سال اول چگونه به نظر می‌رسیم؟
ما می‌دانستیم که این یک سرمایه‌گذاری خواهد بود. با توجه به نحوه‌ای که برنامه کسب‌وکار خود را تنظیم کرده‌ایم، انتظار داریم که در چند سال اول این یک سرمایه‌گذاری باشد. بخشی از این کار اثبات این بود که ما واقعاً می‌توانیم زیرساخت‌ها را بسازیم، برنامه‌ریزی‌هایی که کار می‌کند را اجرا کنیم و حداقل یک مخاطب جذب کنیم. وقتی این را به دست آوردیم، احساس می‌کنیم که سال آینده فروش اسپانسرهای بیشتری بسیار آسان‌تر خواهد بود. اکنون که مردم درباره آن شنیده‌اند و می‌دانند چیست، می‌توانیم مخاطبان بیشتری جذب کنیم… ما انتظار داریم که در این سال اول به آنچه که پیش‌بینی کرده‌ایم برسیم، با علم به اینکه لزوماً هزینه‌ها را پوشش نخواهد داد. این هدف نبود، اما انتظار داریم که در چند سال آینده بهبود یابد.
ما این موضوع را به هیئت مدیره این‌گونه مطرح کردیم که ابتدا باید سرمایه‌گذاری کنید. هیچ‌کس نمی‌تواند یک‌شبه به یک پدیده تبدیل شود. کامیک‌کان قطعاً در ابتدا آن چیزی نبود که اکنون هست. این یک همایش کوچک کمیک بود که مردم در آن کتاب‌های کمیک می‌فروختند. ما با کمی بزرگ‌تر از آن شروع کردیم.
هزینه سال اول چقدر است؟
این یک سرمایه‌گذاری قابل توجه بود، اما ما احساس کردیم که از نظر مالی مسئولانه است با توجه به موقعیت آکادمی.
بزرگ‌ترین بخش این سرمایه‌گذاری چیست؟ چه چیزی هزینه را افزایش می‌دهد؟
چه زمانی شروع به کسب سود خوب از این کار می‌کنید؟
به نظر من هدف ما این است که از سرمایه‌گذاری بیش از حد در آینده جلوگیری کنیم. قطعاً در عرض یک یا دو سال به سوددهی خواهیم رسید.
واکنش استودیوها و شبکه‌ها چگونه بوده است؟ می‌دانم که برنامه اصلی این بود که بیشتر در زمینه فعال‌سازی‌ها و پاپ‌آپ‌ها کار کنیم.
به نظرم این یکی از مواردی است که باید به دقت بررسی کنیم. باید از دیدگاه بودجه و هزینه‌ها، تحلیل‌های خود را انجام دهیم. لازم است با شرکای خود صحبت کنیم تا ببینیم چه ارزشی از همکاری با ما دریافت کرده‌اند و این ارزش در مقایسه با هزینه‌هایشان چگونه بوده است. باید بپذیریم که آنها به ما ۱۰,۰۰۰ دلار پرداخت می‌کنند، اما همچنین هزینه‌های سفر و دیگر مخارج برای آوردن بازیگران خود به اینجا را نیز دارند. بنابراین، این هزینه‌ای است که آنها متحمل می‌شوند.
خوشبختانه، ما عضویت گسترده‌ای داریم و اگر اعضا علاقه‌مند به شرکت در پنل‌های جذاب باشند، به راحتی می‌توانیم آنها را پر کنیم. ابتدا فکر می‌کردیم که برنامه‌ها را بر اساس ژانر در روزهای مختلف تقسیم کنیم. اما مشکل این بود که واقعاً زمان کافی نداشتیم و مجبور شدیم برنامه‌های مختلف را به صورت تصادفی با هم ترکیب کنیم. به همین دلیل، در روز شنبه دو برنامه کمدی با هم برگزار می‌شدند، حتی اگر از یک استودیو هم نبودند، زیرا باید در یک بازه زمانی با هم ترکیب می‌شدند. شاید بهتر بود که همه کمدی‌ها را در یک روز و همه درام‌ها را در روزی دیگر برگزار کنیم تا مردم بتوانند برنامه‌ریزی بهتری برای روز خود داشته باشند. این مسئله نیاز به بررسی دارد و باید راه‌حلی برای آن پیدا کنیم.
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
