پایان باشکوه Downton Abbey در لندن: آیا آینده‌ای برای ادامه وجود دارد؟

آسمان لندن در میدان لستر، شب چهارشنبه باز شد و باران شدیدی بر روی خط رسانه‌ای و طرفدارانی که ساعت‌ها منتظر بودند تا نگاهی به بازیگران محبوب بیندازند، بارید. این مراسم افتتاحیه جهانی فیلم «Downton Abbey: پایان بزرگ» بود که با آب و هوای کاملاً بریتانیایی همراه شد.

آسمان آرام و طوفان بازگشتی

آسمان تنها برای مدت کوتاهی آرام شد تا گروه بازیگران بتوانند روی فرش قرمز قدم بزنند. سپس طوفان بازگشت و یک پس‌زمینه دراماتیک مناسب برای وداع با یکی از ماندگارترین داستان‌های سینمایی بریتانیا ایجاد کرد.

خارج از اودئون لوکس، تهیه‌کننده گرت نیم بیان کرد که موفقیت جهانی این نمایش از ترکیب ساختار طبقاتی “به‌طور خاص بریتانیایی”، درام خانوادگی، کمدی و رمانس ناشی می‌شود. او افزود: “فکر می‌کنم اول و مهم‌تر از همه این است که امیدواریم طرفداران این فیلم را دوست داشته باشند و احساس کنند که این پایان نهایی برای همه چیز است.” در حالی که تأکید کرد “برنامه‌های واقعی” برای بیشتر وجود ندارد، نیم اذعان کرد که در دنیای امروز که بر اساس مالکیت فکری پیش می‌رود، “چه کسی می‌داند آینده چه خواهد شد؟”

سفر ۱۵ ساله جولیان فلوز

جولیان فلوز، که هر قسمت و فیلم را نوشته است، این سفر ۱۵ ساله را “زمانی فوق‌العاده در زندگی‌مان که هرگز فراموش نخواهم کرد و هرگز تکرار نخواهد شد” توصیف کرد. او اعتراف کرد که خداحافظی با کنتس داوگر مگی اسمیت “بسیار سخت” بود و او را به عنوان “چهره‌ای بسیار نمادین در مرکز نمایش” توصیف کرد.

لیز تروبریج، تهیه‌کننده، به چالش ارائه پایان‌بندی برای چنین گروه بزرگی اشاره کرد: «ما مجبور نبودیم همه را جمع‌بندی کنیم، اما باید داستان خوبی می‌ساختیم و احساسات را برمی‌انگیختیم.» او با اشاره به حمایت Focus Features افزود: «هر چیزی برای آینده ممکن است.»

احساسات بازیگران در خداحافظی

میشل داکری، که از سال ۲۰۱۰ نقش لیدی مری را بازی کرده است، گفت که خداحافظی برای ما «احساس‌برانگیز» بود و افزود: «احساس می‌کنم با او بزرگ شده‌ام. او همیشه بخشی از وجود من خواهد بود.» لورا کارمایکل، که به عنوان لیدی ادیت بازگشته است، شخصیت خود را «قوی و قدرتمند» توصیف کرد و گفت امیدوار است اعتماد به نفس ادیت را برای خود حفظ کند.

جذابیت جهانی نمایش

جوآن فروگات، که نقش آنا بیتس را بازی می‌کند، درباره جذابیت جهانی این نمایش تأمل کرد: «در نهایت، این درباره عشق، روابط و از دست دادن است. داستان‌ها، داستان‌های انسانی هستند و ما همه انسانیم و می‌توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم.»

هنگامی که جمعیت خیس درون سینما تشویق کردند، فلووز احساسات آن شب را به تصویر کشید:

«ما بخشی از باشگاه ‘داونتون’ هستیم. وقتی در ۲۰ سال آینده با عصاهای خود به سختی حرکت می‌کنیم، این عامل ما را به هم پیوند می‌دهد.»