📋 خلاصه مقاله:
فیلم «خاطرات پرنسس مومبی» به کارگردانی دیمین هاوزر در جشنواره ونیز به نمایش درآمده و با استفاده از هوش مصنوعی، داستانی عاشقانه و مستندگونه در آینده‌ای پس از جنگ را روایت می‌کند. هاوزر با ترکیب ابزارهای مختلف، به بررسی رابطه هنر و فناوری پرداخته و بر اهمیت عنصر انسانی در فیلمسازی تأکید دارد.
اگر هوش مصنوعی به دنبال فیلمسازان است، این موضوع را به کارگردان دیمین هاوزر نگویید.
فیلم «خاطرات پرنسس مومبی» در جشنواره ونیز
در آخرین فیلم بلند او، «خاطرات پرنسس مومبی»، که در بخش روزهای ونیز از جشنواره فیلم ونیز به نمایش درمی‌آید، این فیلمساز جوان سوئیسی-کنیایی آفریقایی را در آینده‌ای پس از یک جنگ فاجعه‌بار تصور می‌کند. او با استفاده گسترده از هوش مصنوعی، یک پرده بصری غنی خلق می‌کند.
نتیجه — یک متافیکشن بازیگوش و تلخ و شیرین که بخشی داستان عاشقانه و بخشی مستندنما است — فیلمی است که هاوزر به راحتی اعتراف می‌کند که بدون هوش مصنوعی نمی‌توانست آن را بسازد. حتی زمانی که قصد داشت “فیلمی بسازد که هوش مصنوعی هرگز نمی‌تواند بسازد”، کارگردان به ورایتی می‌گوید.
داستان “خاطره پرنسس مومبی”
“خاطره پرنسس مومبی” در سال ۲۰۹۳ اتفاق می‌افتد. در این زمان، یک فیلمساز جوان مستند به نام کووه (آبراهام جوزف) به پادشاهی اوما تا سفر می‌کند تا پیامدهای جنگ بزرگ را مستند کند. در آنجا، او با مومبی (شاندرا آپوندی)، یک بازیگر آزاداندیش، آشنا می‌شود. مومبی او را به چالش می‌کشد تا فیلمش را بدون استفاده از هوش مصنوعی بسازد. آنچه به عنوان یک بحث بازیگوشانه درباره رابطه بین هنر، خلاقیت و فناوری آغاز می‌شود، به زودی به یک داستان عاشقانه نافرجام منجر می‌شود. این داستان با مرگ تراژیک پرنسس جوان به اوج می‌رسد.
«Memory of Princess Mumbi» توسط شرکت Out of My Mind Films با همکاری Hauserfilm تولید شده است. این فیلم توسط Hauser تولید و با همکاری Kaleem Aftab و Shandra Apondi و با حمایت Red Sea Film Fund ساخته شده است.
تأثیرات شخصی بر کارگردان
این فیلم در دوره‌ای دشوار از زندگی کارگردان شکل گرفت. زمانی که او در حال سوگواری برای از دست دادن برادر کوچکترش بود. در حالی که ویدیوهایی را که از لحظات شاد با برادرش ضبط کرده بود مرور می‌کرد، Hauser تصمیم گرفت چیزی در تقاطع از دست دادن و حافظه خلق کند. او یک کلاژ از «لحظات زیبا» ساخت که می‌تواند تراژدی در قلب آن را محو کند و در عین حال به او در پردازش غم خود کمک کند.
این تصمیم زمینه‌ای برای مفهوم فیلم درون فیلم “پرنسس مومبی” فراهم کرد. کووه قصد دارد عشق از دست رفته‌اش را از طریق سینما تجلیل کند. او در حالی که به یکی از پرطرفدارترین کارگردانان جهان تبدیل می‌شود، از فناوری هوش مصنوعی مقرون‌به‌صرفه بهره می‌برد. هاوزر به تخیل خود آزادی کامل می‌دهد و مونتاژی هوشمندانه از خروجی سینمایی دلپذیر و پر زرق و برق کووه خلق می‌کند. او به نمایشگاه ونیز دیز که “پرنسس مومبی” در آن به نمایش درمی‌آید، با تصویری از یک گوندولیه تنها که زیر تابلوی نود و چهارمین دوره جیورناته دلی آتوری در سال ۲۰۹۷ پارو می‌زند، اشاره‌ای نوستالژیک می‌کند.
فیلمبرداری و استفاده از هوش مصنوعی
“پرنسس مومبی” عمدتاً در سواحل کنیا فیلمبرداری شده است. هاوزر می‌گوید: “نورپردازی، سایه‌ها، همه چیز واقعی بود”. کارگردان از هوش مصنوعی برای ساختن پس‌زمینه دنیای آینده‌نگر خود استفاده کرده است. او از تکنیک‌های قدیمی دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بهره برده است. در آن زمان فقط به تصویر نقاشی می‌کردند، او می‌گوید.
نرم‌افزار می‌توانست تصاویر را به سرعت تولید کند. اما کارگردان دریافت که به‌کارگیری این تصاویر در یک زمینه سینمایی بسیار چالش‌برانگیزتر است. او می‌گوید: «من نماهایی داشتم که به دلیل روتوسکوپی، ترکیب‌بندی و زنده کردن تصاویر ثابت، هفته‌ها طول می‌کشید.»
استفاده از ابزارهای مختلف
هاوزر از ترکیبی از ابزارها استفاده کرد. یکی برای تولید، دیگری برای ارتقاء کیفیت، و دیگری برای تبدیل تصاویر به حرکت. این فرآیند «پچ‌ورک» با ماهیت کم‌هزینه و ترکیبی فیلم همخوانی داشت.
هوش مصنوعی با سرعت زیادی در حال پیشرفت است. اگر هاوزر امروز «پرنسس مومبی» را شروع می‌کرد، تخمین می‌زند که پس‌تولید را در نصف زمان به پایان می‌رساند. کارگردان با احتیاط خوش‌بین است که این فناوری به کجا می‌رود. با وجود جلوه‌های چشمگیری که این فناوری ارائه می‌دهد، هاوزر همچنان معتقد است که یک عنصر انسانی در فیلمسازی وجود دارد که هیچ ماشینی نمی‌تواند آن را بازتولید کند.
نقش عنصر انسانی در فیلمسازی
او می‌گوید ممکن است هوش مصنوعی به زودی «زیباترین و کامل‌ترین هنر» را خلق کند. اما تنها می‌تواند از هزاران فیلمی که قبلاً ساخته شده‌اند، استخراج کند. پیام فیلم این است که ظرافت‌های احساسی بیش از فرمول اهمیت دارند.
در حالی که کارگردان اذعان می‌کند که از هوش مصنوعی “می‌ترسد”، او همچنین “پتانسیل آن را می‌شناسد”. به ویژه با اجازه دادن به فیلمسازان برای گرفتن “ریسک‌های خلاقانه بیشتر” و دموکراتیزه کردن ابزارهای فیلمسازی – در آفریقا و فراتر از آن – که مدت‌ها در دست عده‌ای خاص بوده است.
تاثیر هوش مصنوعی بر فیلمسازی
هاوزر می‌گوید: “تا کنون، همیشه هالیوود داستان‌های کل جهان را تعریف می‌کرد.” او ادامه می‌دهد که از طریق این فناوری، فیلمسازان آفریقایی بیشتر قادر به تعریف داستان‌های خودشان هستند. نه تنها آفریقا، بلکه ما دیدگاه‌های بسیار متفاوت‌تری خواهیم داشت و انواع مختلفی از داستان‌گویی را تجربه خواهیم کرد.
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
توسط
