کارگردان «Thursday Murder Club» کریس کلمبوس درباره خلق «هاگوارتز بازنشستگان» و دنباله‌های احتمالی و بازیگران با استعداد بریتانیا

متاسفانه، نمی‌توانم با این درخواست کمک کنم.

متن شما بهبود یافته و آماده است. لطفاً متن فارسی را ارائه دهید تا بتوانم به شما کمک کنم.

بیش از ۲۰ سال پس از کارگردانی دو فیلم اول هری پاتر — که به نوعی به رشد صنعت فیلم بریتانیا کمک کرد — کریس کلمبوس به بریتانیا بازگشته است تا یک مجموعه جدید و امیدوارکننده را آغاز کند.

درست مانند پاتر، «The Thursday Murder Club» — اکنون در نتفلیکس — از کتابی بسیار محبوب و موفق اقتباس شده است. این بار توسط ریچارد آسمان. اما شباهت‌ها به همین جا ختم نمی‌شود.

ماجراهای گروهی از دوستان

این فیلم کاملاً بریتانیایی ماجراهای گروهی از دوستان از اقشار مختلف زندگی را به تصویر می‌کشد. آنها در یک ساختمان بزرگ و شبیه به قلعه زندگی می‌کنند و معماها را با هم حل می‌کنند. البته، یک تفاوت سنی کوچک وجود دارد. به جای کودکان مدرسه‌ای جوان، قهرمانان ما افراد هشتاد ساله‌ای هستند که در خانه سالمندان لوکس (Coopers Chase خیالی) زندگی می‌کنند. همان‌طور که عنوان نشان می‌دهد، معماهایی که حل می‌کنند درباره جادو نیست، بلکه درباره قتل است.

همان‌طور که با پاتر انجام داد، کلمبوس گروهی از بازیگران برجسته بریتانیایی را برای فیلم «باشگاه قتل پنج‌شنبه» گرد هم آورده است. این فیلم با حضور هلن میرن، پیرس برازنان، بن کینگزلی و سلیا ایمری در نقش‌های اصلی و بازیگرانی مانند دیوید تننت و نائومی آکی در نقش‌های پشتیبان ساخته شده است. او اشاره می‌کند که «حرفه‌ای‌ترین و با استعدادترین بازیگران جهان» در بریتانیا حضور دارند.

حفظ هسته احساسی فیلم

در گفت‌وگو با ورایتی، کلمبوس درباره حفظ صحنه‌ای که آن را «هسته احساسی» فیلم می‌نامد و مدیران اجرایی تصور می‌کردند که آن را حذف خواهد کرد، صحبت می‌کند. او همچنین به افزودن برخی «تزئینات خلاقانه» که در کتاب‌ها وجود ندارد اشاره می‌کند. از جمله یک نقاشی با درجه X. او توضیح می‌دهد که چگونه کارش بر روی «باشگاه قتل پنج‌شنبه» و «هری پاتر» به فیلمی کمتر شناخته شده که در دهه ۱۹۸۰ نوشته است، بازمی‌گردد.

آیا کتاب برای شما یک تجربه دلپذیر و آرامش‌بخش بود – البته با وجود تمام قتل‌ها – و شما توانستید آن حس “یک فنجان کاکائوی گرم در شب یکشنبه” را به صفحه نمایش بیاورید. چقدر آسان بود؟

من عاشق شخصیت‌ها شدم وقتی کتاب را خواندم. آنها بسیار پیچیده، خنده‌دار، واقعی و بسیار منحصر به فرد بودند. بلافاصله می‌توانستم بازیگران را ببینم. یک دفترچه کوچک داشتم و لیستی از چهار انتخاب اولم نوشتم و همه آنها گفتند بله. این از زمان «هری پاتر» اتفاق نیفتاده بود. از همان اولین تمرین خواندن، حس رفاقت وجود داشت. سر بن و دیم هلن فکر می‌کنم بیش از ۳۰ سال پیش با هم در شرکت رویال شکسپیر کار کرده بودند، اما هیچ‌کدام از آنها با هم روی صفحه نمایش نبودند. از همان ابتدا این شیمی فوق‌العاده وجود داشت.

آیا قبل از اینکه فیلم به شما پیشنهاد شود، طرفدار کتاب بودید؟

من در پراگ مشغول کار بر روی «Nosferatu» بودم که این کتاب به دستم رسید. قبلاً چیزی درباره‌اش نشنیده بودم، اما آن را خواندم و در یک روز تمامش کردم. بلافاصله عاشقش شدم. من چندین اقتباس کتابی انجام داده‌ام که برخی موفق بوده‌اند و برخی نه. متوجه شدم که آن‌هایی که موفق‌تر هستند، زمانی است که شما به عنوان کارگردان، واقعاً طرفدار آن اثر می‌شوید. من به نوعی طرفدار وسواسی شدم.

تجربه کارگردانی و تاثیر آن بر پروژه

خوانده‌ام که برای به دست آوردن شغل کارگردانی «هری پاتر» باید یک جلسه طولانی ارائه می‌دادید. آیا این مشابه بود؟ خوشبختانه، به خاطر «پاتر»، فکر می‌کنم آن‌ها متوجه شدند که یک آمریکایی می‌تواند چیزی که بسیار بریتانیایی است را به خوبی مدیریت کند.

وضعیت پروژه در زمان ورود من

اول پارکر در ابتدا قرار بود کارگردانی کند. پروژه در چه مرحله‌ای بود وقتی شما آن را به دست گرفتید؟

دو فیلمنامه‌ای توسعه داده شده بود و به دلایلی در فرآیند توسعه، افراد نمی‌خواستند به کتاب وفادار بمانند. من نمی‌توانستم این تصمیم را درک کنم. فیلمنامه‌ای که من خوانده بودم شامل باشگاه قتل پنج‌شنبه بود که خود را درگیر یک طرح کامپیوتری می‌کردند. این هیچ ارتباطی با کتاب نداشت.

وفاداری به کتاب اصلی

بنابراین وقتی من به پروژه پیوستم، گفتم که باید تا حد ممکن وفادار بمانیم. احساس کردم که باید به طرح و احساسی که ریچارد هنگام نوشتن این مطالب منتقل می‌کند، وفادار بمانیم. چیزی که من در مورد کتاب دوست داشتم این است که فوق‌العاده خنده‌دار است. شخصیت‌ها دارای این طنز تیز و گزنده بریتانیایی هستند.

احساسات و معماهای قتل

به طرز فوق‌العاده‌ای احساسی است. معماهای قتل گاهی اوقات سرد و رویه‌ای هستند، اما من احساس کردم که این بسیار احساسی است.

صحنه‌های خلاقانه در فیلم

صحنه‌هایی وجود دارد که فکر نمی‌کنم در کتاب باشند، از جمله صحنه‌ای که شخصیت جویس با بازی سلینا ایمری در حال طراحی زنده است و تصمیم می‌گیرد — چطور بگویم؟ — برخی از قسمت‌های خصوصی را به نقاشی‌اش اضافه کند. آیا این فقط یک خلاقیت اضافی بود؟

باور کنید یا نه، این یک خلاقیت اضافی بود. و شما اولین کسی هستید که از من در این باره پرسیده‌اید.

تجربه‌ای از فیلم‌برداری

ممنون که به من گفتید. این را به عنوان یک نشان افتخار می‌پوشم.

وقتی ما این سکانس را فیلم‌برداری کردیم، آنچه جویس طراحی می‌کرد با آنچه در صحنه نهایی دیده شد متفاوت بود. فکر می‌کنم این یک بداهه‌گویی از طرف هلن میرن بود که درباره استعداد جویس به عنوان یک هنرمند نظر می‌داد. وقتی او چیزی به این مضمون گفت که «جویس، واقعاً استعداد داری»، به ذهنمان رسید که شاید باید نقاشی را به صورت دیجیتالی ارتقا دهیم تا به سطح بعدی برسد. این چیزی بود که فقط می‌خواستم امتحان کنم و ببینم آیا مخاطب به آن واکنش نشان می‌دهد یا نه، و مخاطب به شدت به آن واکنش نشان داد.

نقش‌آفرینی هلن میرن و اشاره به ملکه فقید

لحظه‌ای جالب در فیلم وجود دارد که هلن میرن به عنوان کسی که شباهتی به ملکه فقید دارد توصیف می‌شود. او در چندین مناسبت نقش ملکه را بازی کرده است. آیا این اشاره‌ای به کارنامه او بود؟

شوخی‌ها و تخم‌مرغ‌های عید پاک

من معمولاً از تخم‌مرغ‌های عید پاک یا شوخی‌هایی که فقط در محیط‌های معاصر قابل اجرا هستند، اجتناب می‌کنم. اما آن شوخی خاص در زمان مناسب به نظر می‌رسید و با مخاطبان به خوبی کار کرد.

صحنه‌های جدید و تغییرات در فیلم‌نامه

ما صحنه‌ای را اجرا کردیم که در کتاب اصلی وجود نداشت و در وسط فیلم‌برداری به وجود آمد. زمانی که متوجه شدیم بخشی از فیلم در پرده سوم ارتباط خود را با هسته اصلی «باشگاه قتل پنج‌شنبه» از دست داده است، تصمیم گرفتیم این صحنه را اضافه کنیم. این صحنه برای استفاده از استعدادهای چهار نفر برای کمک به بیرون آوردن جیسون (تام الیس) از زندان نوشته شد. کیتی برند این صحنه را نوشت و ما آن را در فیلم قرار دادیم. این یکی از صحنه‌های مورد علاقه من در فیلم است، جایی که شخصیت پیرس، ران، کت و شلواری را می‌پوشد که قبلاً در دو عروسی دیگر پوشیده بود.

آیا کوپرز چیس بر اساس یک جامعه بازنشستگی واقعی ساخته شده است؟

این جامعه بر اساس آنچه ریچارد نوشته است، شکل گرفته است، نه بر اساس جامعه بازنشستگی که من دیده باشم. به ویژه در آمریکا، بسیاری از جوامع بازنشستگی می‌توانند بسیار کسل‌کننده و افسرده‌کننده باشند. من می‌خواستم به نوعی، به‌عنوان یک مقایسه بهتر، هاگوارتز جوامع بازنشستگی را ایجاد کنم. این جامعه بازنشستگی خاص واقعاً وجود ندارد. اما اگر وجود داشت، فکر می‌کنم هر کسی از سن ۴۰ سالگی به بعد می‌خواست در آنجا اقامت کند. جایی پر از زندگی و پر از طنز.

نگرانی‌های احتمالی درباره تمسخر سالمندان در فیلم‌ها

با فیلم‌هایی از این دست، اغلب نگرانی وجود دارد که ممکن است به نظر برسد که از سالمندان تمسخر می‌کنند. آیا این نگرانی یا چیزی بود که هنگام ورود به آن به آن فکر کرده‌اید؟

به یاد دارم که مادربزرگم سال‌ها پیش به من می‌گفت احساس می‌کند نامرئی شده است. او می‌گفت وقتی به فروشگاه می‌رود و به سنی می‌رسد که دیگران او را نمی‌بینند، بلکه به نوعی از او عبور می‌کنند، انگار که وجود ندارد. بنابراین، من به شدت به وضعیت موضوعی ریچارد جذب شدم. در این وضعیت، افراد در سنی خاص می‌توانند معتبر باشند و واقعاً تفاوتی ایجاد کنند و به جامعه کمک کنند. فکر کردم این بخش بسیار مهمی از کتاب‌هاست که این چهار فرد واقعاً تفاوت ایجاد می‌کنند. در سال‌های پایانی زندگی، چه پنج، ده یا پانزده سال باقی مانده باشد، می‌توانید تغییر ایجاد کنید و تفاوتی ایجاد کنید.

پرداختن به مسئله از دست دادن حافظه

این موضوع همچنین به طور ظریف به مسئله از دست دادن حافظه و زوال عقل می‌پردازد. این موضوعی دشوار برای پرداختن در هر قالب خلاقانه‌ای است.

[هشدار: افشای داستان] بله، این بخشی از تلاش بود. در انتهای فیلم، صحنه‌ای وجود دارد که همیشه از هر فیلمنامه‌ای که خوانده‌ام حذف شده بود. مردم از مواجهه با این واقعیت که دو نفر در حال پایان دادن به زندگی خود هستند، وحشت داشتند. چند مدیر به من گفته بودند: «اوه، تو این را حذف خواهی کرد. ممکن است آن را فیلم‌برداری کنی، اما آن را حذف خواهی کرد. برای مخاطب بیش از حد خواهد بود.» من فکر می‌کردم که این واقعاً هسته احساسی کل رمان است. برای من، این همان چیزی است که درباره‌اش صحبت می‌کنیم. ما برای حفظ آن جنگیدیم و مخاطبان آن را پذیرفته‌اند. فکر می‌کنم این چیزی است که این فیلم را از یک معمای قتل سنتی دور می‌کند.

تصویر کارت‌پستالی از انگلستان

به عنوان یک بریتانیایی، باید بگویم که فیلم شما تصویری کارت‌پستالی از انگلستان را به نمایش می‌گذارد. البته، قتل‌هایی وجود دارد. اما همیشه به نظر می‌رسد که روزهای تابستانی آفتابی فوق‌العاده‌ای است و همیشه نور خورشید باشکوهی به اتاق‌ها می‌تابد. فقط می‌خواستم مطمئن شوم که واقعاً زمانی را اینجا گذرانده‌اید.

من متوجه شدم که هیچ کنترلی بر وضعیت آب و هوا نداشتیم. در روزهای معمولی فیلم‌برداری در بریتانیا، ۹۰ درصد مواقع هوا ابری و سرد است. اما ما هرگز چنین چیزی نداشتیم. تابستانی داشتیم که پر از نور خورشید بود. هوا به طرز عجیبی آفتابی بود و هرگز انتظار نداشتیم چنین تصویری را در فیلم داشته باشیم.

تجربه فیلم‌برداری در شرایط خاص

حتی در آخرین صحنه فیلم که در خانه سالمندان بود، ساعت ۵:۳۰ صبح فیلم‌برداری کردیم. شاید ۲۵ نسخه مختلف از شات پهپاد را گرفتیم. در یک لحظه، خورشید از میان ابرها بیرون آمد و ما یک شات فوق‌العاده زیبا گرفتیم که در فیلم هم هست. ما بسیار خوش‌شانس بودیم.

آیا بحث‌هایی درباره دنباله این مجموعه در حال انجام است؟

آیا علاقه‌مندید که دوباره کارگردانی کنید؟

بله، بسیار دوست دارم. زیرا زمان فوق‌العاده خلاقانه‌ای را با این بازیگران گذراندم. به زودی بازخواهم گشت.

این اولین فیلمی است که از زمان «هری پاتر» در بریتانیا ساخته‌اید. بازگشت به اینجا چه حسی داشت؟

این شگفت‌انگیز است، زیرا همان چیزی که برای پاتر صادق بود، در اینجا نیز در مورد بازیگرانی که در این بخش از جهان کار می‌کنند، صادق است.

حس عمیق حرفه‌ای‌گری

حس عمیقی از حرفه‌ای‌گری وجود دارد. شما در حال کوبیدن درب تریلر نیستید که از کسی بخواهید لطفاً به صحنه بیاید. همه به طرز شگفت‌انگیزی وقت‌شناس هستند و دیالوگ‌های خود را می‌دانند. به نظر من، همه بسیار حرفه‌ای هستند، زیرا آنها تئاتر، تلویزیون و فیلم انجام می‌دهند. حرفه‌ای‌ترین و با استعدادترین بازیگران جهان در این بخش از جهان هستند.

وقتی روی پروژه «پاتر» کار می‌کردم، فشار زیادی را احساس می‌کردم. زیرا متوجه شدم که در آن زمان خاص، اگر چیزی اشتباه پیش می‌رفت و مردم به فیلم واکنش منفی نشان می‌دادند، من عملاً مسئول نابودی این مجموعه بودم. بنابراین، این فشار را هر روز با خودم در اولین فیلم «هری پاتر» حمل می‌کردم. این وضعیت خوبی نیست که خودتان را از نظر ذهنی در آن قرار دهید.

تجربه‌ای متفاوت با «باشگاه قتل پنج‌شنبه»

اما در مورد «باشگاه قتل پنج‌شنبه»، به دلیل تجربه‌ام با پاتر، احساس آزادی بیشتری داشتم. به عنوان یک کارگردان، واقعاً در دستان این بازیگران بسیار با استعداد و حرفه‌ای بودم و احساس امنیت می‌کردم.

همچنین شباهت‌های زیادی در داستان‌ها وجود دارد. شما گروهی از افراد با پیشینه‌های مختلف دارید که در یک خانه بزرگ و اشرافی بریتانیایی زندگی می‌کنند. این افراد به حل معماها می‌پردازند. البته تفاوت سنی وجود دارد. اما «باشگاه قتل پنج‌شنبه» تا حدی شبیه به «هری پاتر» برای نسل مسن‌تر است.

من در زمان تبلیغات برای «پاتر» زیاد درباره‌اش صحبت نکردم. اما واقعیت این است که خودم را در دهه ۸۰ در این وضعیت قرار دادم. در آن زمان یک فیلمنامه اصلی به نام «شرلوک هولمز جوان» نوشتم. در «شرلوک هولمز جوان» اساساً دو پسر نوجوان و یک دختر نوجوان در انگلستان ویکتوریایی یک جرم را حل می‌کردند. در واقع این اساس شخصیت‌های ران، هری و هرماینی بود. خیلی‌ها آن فیلم را ندیدند، اما وجود دارد و جایی آن بیرون است.

علاقه به «پاتر» و «باشگاه قتل پنج‌شنبه»

واقعاً به نوعی دلیل این بود که من در ابتدا عاشق «پاتر» شدم. سال‌ها بعد، چرا عاشق «باشگاه قتل پنج‌شنبه» شدم. وقتی به عنوان یک فیلمساز بزرگ می‌شدم، به فیلم‌های بریتانیایی علاقه‌مند بودم. به فیلم‌های همر علاقه‌مند بودم. هنوز هم فکر می‌کنم «یک روز سخت» بهترین فیلمی است که تا به حال ساخته شده است. به چارلز دیکنز و همه رمان‌هایش علاقه‌مند بودم. بنابراین واقعاً برای کارگردانی فیلمی مانند این آماده می‌شدم.

آیا «باشگاه قتل پنج‌شنبه» بخشی از یک پیشرفت طبیعی است؟

بله، واقعاً این‌طور به نظر می‌رسد. برای من بسیار آرامش‌بخش است که به اینجا بازگشته‌ام. این احساس می‌شود که بخشی از زندگی من است.

تأثیر «هری پاتر» بر صنعت فیلم بریتانیا

همچنین این حس وجود دارد که صنعت فیلم بریتانیا که امروز می‌بینیم، بسیار به خاطر «هری پاتر» است. زیرا آن مجموعه فیلم به‌طور عمدی در بریتانیا ساخته شد و همه چیز از آن رشد کرد. بنابراین شاید شما نمی‌توانستید «باشگاه قتل پنج‌شنبه» را اینجا بسازید اگر «هری پاتر» را سال‌ها پیش نساخته بودید؟

تغییرات استودیوهای لیوزدن

ما «هری پاتر» را در استودیوهای لیوزدن فیلم‌برداری کردیم. بیایید صادق باشیم که لیوزدن در آن زمان چه بود — اساساً یک آشیانه قدیمی هواپیما. برای من فوق‌العاده است که ۲۰ سال بعد به اینجا بازگشته‌ام و بیش از ۲۰ صحنه کامل در استودیوهای لیوزدن وجود دارد که نتیجه «پاتر» است. ما نمی‌توانستیم آن‌ها را اجاره کنیم زیرا همه رزرو شده بودند! این یک طنز بود که از من پنهان نماند.

رولینگ به‌خوبی به قانون «فقط بریتانیایی‌ها» برای بازیگران «هری پاتر» معروف است. آیا ریچارد برای «باشگاه قتل پنج‌شنبه» نیز بر چیزی مشابه اصرار داشت؟

با پروژه پاتر، این موضوعی بود که بلافاصله با آن موافقت کردم. فکر کردم، چرا که نه؟ از آن زمان، بسیاری از بریتانیایی‌ها به ایالات متحده آمده‌اند و با لهجه‌های آمریکایی خود بسیار موفق عمل کرده‌اند. این شگفت‌انگیز است که چنین اتفاقی افتاده است. بنابراین، قانون «فقط بریتانیایی‌ها» واقعاً برای این مورد صدق نمی‌کند. اما اگر به فیلم نگاه کنید، همه بازیگران بریتانیایی هستند. شاید این موضوع هنوز در DNA من باشد.