📋 خلاصه مقاله:
کوئنتین تارانتینو کارگردانی دنباله «روزی روزگاری در هالیوود» را به دیوید فینچر سپرده و به عنوان نویسنده و تهیهکننده در پروژه حضور دارد، زیرا نمیخواهد فیلم نهاییاش یک دنباله باشد و به دنبال تجربهای جدید است. او همچنین به دلیل شباهت به کارهای قبلیاش، پروژه «منتقد فیلم» را لغو کرده است.
کوئنتین تارانتینو با خوشحالی وظایف کارگردانی دنبالهی بسیار مورد انتظار «روزی روزگاری در هالیوود» را به دیوید فینچر در نتفلیکس واگذار کرده است.
در یک مصاحبه اخیر در پادکست «کلیسای تارانتینو»، این برنده دو جایزه اسکار اظهار داشت که از کارگردانی «ماجراهای کلیف بوث» صرفنظر کرده است، زیرا ایدهی اینکه فیلم نهاییاش یک دنباله باشد، او را به وجد نمیآورد.
«من این فیلمنامه را دوست دارم، اما احساس میکنم هنوز در همان مسیری قدم میزنم که قبلاً رفتهام»، تارانتینو توضیح داد. «این موضوع کمی مرا بیانگیزه کرده است. این آخرین فیلم باید به گونهای باشد که دوباره ندانم چه کار میکنم. باید در قلمروی ناشناخته قدم بگذارم.»
او به تحسین فینچر پرداخت و افزود که حضور او نمادی از اهمیت فیلم برای نتفلیکس است.
«فکر میکنم من و دیوید فینچر دو کارگردان برتر هستیم»، او گفت. «بنابراین این ایده که دیوید فینچر واقعاً میخواهد کار من را اقتباس کند، به نظر من نشاندهنده جدیتی نسبت به کار من است که باید مورد توجه قرار گیرد.»
تارانتینو همچنان به عنوان نویسنده و تهیهکننده در این پروژه حضور دارد. او اظهار داشت که اگر تولید به حضور او نیاز داشته باشد، “در دسترس” خواهد بود. “من بین اینجا و اسرائیل در حال رفت و آمد هستم، بنابراین هر روز در صحنه نخواهم بود. اما بله، اگر به من نیاز داشته باشند که کاری انجام دهم، میدانید، انجام خواهم داد.”
در همان مصاحبه، تارانتینو توضیح داد که چرا فیلم دهم و نهایی او، “منتقد فیلم”، لغو شد. مشابه دلیلی که او از “ماجراهای کلیف بوث” گذشت، این فیلم بیش از حد به کارهای قبلی او نزدیک بود و برای آخرین تلاش کارگردانی او شایسته نبود.
«من واقعاً هیجانزده نبودم که چیزی را که در مرحله پیشتولید نوشتم، به صورت دراماتیک درآورم. بخشی از این عدم هیجان به این دلیل بود که از مهارتهایی که از ‘روزی روزگاری در هالیوود’ یاد گرفتم استفاده میکردم؛ اینکه چگونه لسآنجلس را به هالیوود سال ۱۹۶۹ تبدیل کنیم بدون استفاده از CGI؟» تارانتینو گفت. «این کاری بود که باید انجام میدادیم و باید به آن دست مییافتیم. مطمئن نبودیم که میتوانیم این کار را انجام دهیم. … ‘منتقد فیلم’، چیزی برای کشف کردن نداشت. من قبلاً کم و بیش میدانستم که چگونه لسآنجلس را به زمانی قدیمیتر تبدیل کنم. این کار خیلی شبیه به کار قبلی بود.»