چاک ژیرارد، پیشگام موسیقی راک مسیحی و خواننده گروه Love Song درگذشت

چاک ژیرارد که به عنوان خواننده اصلی گروه Love Song در دهه ۱۹۷۰ به یکی از پیشگامان موسیقی راک مسیحی تبدیل شده بود و در دهه ۱۹۶۰ به عنوان یکی از اعضای گروه Hondells موفقیت‌هایی کسب کرده بود، روز دوشنبه در سن ۸۱ سالگی درگذشت. ژیرارد پیش‌تر در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده بود که با سرطان مرحله ۴ مبارزه می‌کند.

«با اندوه فراوان، اما همچنین با شادی بزرگ، به شما اطلاع می‌دهیم که چاک به بهشت منتقل شده و برای همیشه با عیسی خواهد بود»، همسرش کارن در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد. «او در آرامش کامل و در کنار خانواده از این دنیا رفت. ما خداوند را برای رحمت بزرگش و برای هدیه موسیقی، پیام و قلب چاک ستایش می‌کنیم.»

آلبوم “Love Song” در سال ۱۹۷۲ منتشر شد و پس از آن، گروه قبل از انتشار آلبوم دوم “Final Touch” در دو سال بعد، از هم پاشید. (یک تور بازگشت باعث تولید یک آلبوم زنده دوگانه به نام “Feel the Love” در سال ۱۹۷۷ شد.) با این حال، تأثیر آنها در محافل انجیلی و فراتر از آن به وضوح احساس شد، زیرا این گروه به رهبری Girard اولین گروه راک مسیحی بود که به شهرت ملی رسید، در حالی که هنرمندان انفرادی مانند Larry Norman نیز به عنوان بخشی از موسیقی “عیسی” که در آن زمان ظهور کرده بود، توجه بیشتری جلب کردند.

این تأثیر از موفقیت‌های بیشتری که او یک دهه قبل به دست آورده بود، پیشی گرفت، زمانی که او عضو گروه‌هایی مانند Hondells و Castells بود. گروه دوم در سال ۱۹۶۱ با آهنگ “Sacred” به رتبه ۲۰ برتر رسید و سپس Hondells در سال ۱۹۶۴ با کاور آهنگ “Little Honda” از Beach Boys که توسط Gary Usher تولید شده بود، به رتبه ۹ رسید.

آلبوم “Love Song” در سال ۱۹۷۲ توسط مجله CCM به عنوان یکی از ۲۵ آلبوم برتر موسیقی معاصر مسیحی تمام دوران معرفی شد. مستندی سه قسمتی درباره این گروه به نام “A Band Called Love Song: The Music & Movement of the Jesus Revolution” قرار است در تاریخ ۱۹ سپتامبر در Prime Video منتشر شود.

پس از انحلال اولیه گروه Love Song در اوایل دهه ۱۹۷۰، ژیرارد به حرفه‌ای انفرادی روی آورد و در سال ۱۹۷۴ با آلبومی به نام خود آغاز کرد که در آن اعضای گروه Ambrosia او را همراهی می‌کردند. این آلبوم انفرادی شامل محبوب‌ترین آهنگ او، “Sometimes Alleluia”، بود که به یکی از قطعات اصلی خدمات کلیساهای غیرمذهبی تبدیل شد که به دنبال آهنگ‌های تازه‌تری برای عبادت به جای سرودها بودند.

با اینکه با ظهور نسل‌های جدید هنرمندان در عرصه‌ای که به عنوان موسیقی مسیحی معاصر شناخته می‌شود، حضور ژیرارد کمتر به چشم می‌آمد، او همچنان به عنوان یکی از پیشگامان این ژانر مورد احترام بود و با وجود وقفه‌های طولانی در حرفه ضبط خود، تا آلبوم «Moonrise Serenade» در سال ۲۰۲۴ به انتشار آلبوم‌ها ادامه داد.

ستارگان موسیقی مسیحی گذشته و حال با ابراز اندوه و قدردانی به درگذشت ژیرارد واکنش نشان دادند.

امی گرانت در بیانیه‌ای به مجله CCM گفت: «من بسیار سپاسگزارم برای زندگی که چاک زیست و برای راهی که با استقامت در مسابقه‌ای که برای او تعیین شده بود، دوید. موسیقی پر از امیدی که او با استفاده از استعدادهای خدادادی‌اش به جهان عرضه کرد، زندگی‌های بی‌شماری را لمس کرده است. به یاد دارم که به عنوان یک نوجوان جوان به آهنگ ‘Slow Down’ گوش می‌دادم و چگونه آن آهنگ مسیر زندگی‌ام را هدایت کرد. اکنون او چیزی را می‌بیند که ما هنوز ندیده‌ایم و چیزی را می‌شنود که ما فقط در رویاهایمان دیده‌ایم، به آن ابر بزرگ شاهدان پیوسته است. ما همه در یک چشم به هم زدن آنجا خواهیم بود.»

جان جی. تامپسون، بنیان‌گذار True Tunes و تاریخ‌نگار برجسته CCM گفت: «بدون شک چاک نه تنها یک پیشگام بود، بلکه یک کشیش واقعی نیز به شمار می‌رفت. Love Song شاید اولین گروه موسیقی عیسی نبوده باشد، اما قطعاً این ژانر را به سطح جدیدی از حرفه‌ای‌گری رساندند، بدون اینکه ذره‌ای از شور و قلب خود را از دست بدهند. بیشتر مردم او و میراثش را از دریچه Love Song می‌بینند، اما کارهای انفرادی او نیز بسیار بنیادی و مهم بودند. ‘Rock and Roll Preacher’ و ‘Slow Down’ به دلایل کاملاً متفاوتی به همان اندازه تأثیرگذار و حیاتی بودند.»

گیرارد در سال ۲۰۲۰ خاطراتی با عنوان «Rock and Roll Preacher» منتشر کرد که نام آن از یکی از آهنگ‌های اولین آلبوم انفرادی او الهام گرفته شده است.

در اوایل دهه ۷۰، ژیرارد به همراه تامی کومز، جی تروکس و فرد فیلد در کلاب‌ها به اجرای موسیقی می‌پرداختند. پس از تجربه‌های مختلف با LSD و حداقل یک بار دستگیری به دلیل مواد مخدر در لاس وگاس، این موسیقی‌دانان به مطالعه متون معنوی مختلف روی آوردند و به یک کمون مسیحی در لاگونا بیچ دعوت شدند. دعوت به کلیسای کالواری، پیش از آنکه به یک مگاچِرچ تبدیل شود، باعث شد هر چهار موسیقی‌دان به مسیحیت بگروند.

گروه Love Song به نوعی به یک گروه موسیقی خانگی در کلیسای چاک اسمیت تبدیل شد که به فرهنگ ضد جریان اصلی گرایش داشت. ژیرارد اولین آلبوم از مجموعه طولانی آلبوم‌های گردآوری شده را در برچسب ماراناتا کلیسای کالواری تولید کرد، با عنوان “کنسرت موسیقی عیسی زنده جاودان”. اگرچه او گفت که به عنوان تهیه‌کننده در آلبوم ذکر نشده بود، زیرا به او گفته شد که این کار به انسان افتخار می‌دهد، نه به خدا. (اعتبارات تهیه‌کننده در انتشارهای بعدی ماراناتا اضافه شد.)

در زمان گروه Love Song، صنعت موسیقی مسیحی به معنای واقعی کلمه وجود نداشت و شرکت Word Records که آلبوم‌های Love Song را با برچسب Good News منتشر می‌کرد، تنها ناشر بزرگ در این ژانر برای چند سال آینده بود. او در مصاحبه‌ای گفت: «مسائلی که امروز مورد توجه هستند، حتی به ذهن ما هم خطور نمی‌کردند. مثل اینکه امروزه همه به دموگرافیک و مخاطبان اصلی و آهنگ‌های مناسب رادیو و این چیزها توجه می‌کنند. موسیقی ما فقط موسیقی‌ای بود که از قلب و تجربیات ما با خداوند می‌آمد. ما مقداری ورودی از صنعت داشتیم. وقتی بالاخره با یک ناشر قرارداد بستیم و آلبوم‌ها شروع به انتشار کردند، ورودی‌هایی وجود داشت. اما واقعاً خوش‌شانس بودیم که توانستیم آلبوم‌هایی را که می‌خواستیم بدون هیچ‌گونه ملاحظات صنعتی بسازیم.»

گروه Love Song در مراسمی در سال ۲۰۱۲ به تالار مشاهیر موسیقی گاسپل وارد شد که شامل اعضای بعدی، باب وال و فیل کیگی (که با گروه تور برگزار کردند اما ضبط نکردند) نیز بود.

ژیرارد با همسرش کارن، چهار دختر، چهار نوه دختر و دو نوه پسر به یادگار مانده است. دو تن از دخترانش، آلیسا ژیرارد-چیلدرز (که پیش‌تر عضو گروه ZOEgirl بود) و کریستین ژیرارد-تورستون، در اواخر دهه ۲۰۰۰ به همراه دو نوه دخترش، لورن و کیلین تورستون، گروه Girard Girls را تشکیل دادند.