📋 خلاصه مقاله:
ساندرا بولاک و جنیفر آنیستون که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ به ستارههای هالیوود تبدیل شدند، ۱۵ سال پیش در عروسی یک دوست مشترک با هم آشنا شدند و دوستی عمیقی را شکل دادند که بر اساس تجربیات مشترکشان در صنعت فیلم و چالشهای امنیتی ناشی از تعقیبکنندگان استوار است. این دو بازیگر با حمایت از یکدیگر، بر ترسهای خود غلبه کرده و به یکدیگر انگیزه میدهند تا به زندگی اجتماعی خود ادامه دهند.
ساندرا بولاک و جنیفر آنیستون هر دو در اواخر دهه ۱۹۸۰ وارد هالیوود شدند و در اواسط دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ به ستارههای بزرگ این صنعت تبدیل شدند. آنها حتی سالهای موفقیتآمیز مشابهی را تجربه کردند. در سال ۱۹۹۴، بولاک در کنار کیانو ریوز در فیلم پرفروش «سرعت» نقشآفرینی کرد و آنیستون به عنوان ریچل گرین در سریال محبوب «دوستان» شبکه NBC ظاهر شد. با این حال، تنها ۱۵ سال پیش بود که این دو با هم آشنا شدند و دوستیشان شکل گرفت. در یک گزارش ویژه Vanity Fair درباره آنیستون، این دو اظهار میکنند که این همه به نوعی طراحی هالیوود بوده است.
«در آن زمان ما در کسبوکاری بودیم که هیچکس نمیخواست خانمها با هم دوست باشند – همه چیز دربارهی رقابت و مقابله بود»، بولاک گفت. «به ما گفته بودند که نباید این کار را بکنیم – یعنی یکدیگر را دوست داشته باشیم، احترام بگذاریم و به هم افتخار کنیم.»
بولاک و انیستون ۱۵ سال پیش در عروسی یک دوست مشترک با هم آشنا شدند و شب را با نوشیدن و خوشگذرانی سپری کردند. بولاک توضیح داد: «ما فقط گفتیم، “خدای من، باید همدیگر را ببینیم و خوش بگذرانیم.” و همین کار را هم کردیم.»
انیستون بولاک را به جمع دوستان نزدیک خود اضافه کرد، به این معنا که او به تمامی مهمانیهای شام، تعطیلات، گردهماییهای ویژه و دیگر رویدادها دعوت میشد. آنها به دلیل تجربیات مشترکشان در هالیوود، از جمله چندین حادثه ترسناک مرتبط با تعقیبکنندگان، ارتباطی عمیق با یکدیگر برقرار کردهاند. خانه بولاک در سال ۲۰۱۴ زمانی که او در خانه حضور داشت، مورد سرقت قرار گرفت. انیستون نیز در اوایل امسال در ماه مه در خانهاش بود که مردی ۴۸ ساله با ماشینش به دروازه او برخورد کرد.
بولاک گفت: «این باعث میشود با خودم فکر کنم، ‘آیا واقعاً باید بیرون بروم و در جهان حرکت کنم؟’ مواردی هست که آنها وارد خانه شدهاند، مواردی که بیرون از خانه هستند، مواردی که شما در یک صحنه فیلم هستید و آنها متوجه شدهاند که کجا هستید، و مواردی که هیچکس درباره آنها نمیشنود. این ادامه دارد. این یک بار نیست. و این ذهنیتی ایجاد میکند که خانه شما نیز متأسفانه به قلعه شما تبدیل میشود.»
بولاک اعتبار کمک به انیستون را در غلبه بر این ترسها میداند. او گفت که این دو یکدیگر را به بیرون رفتن از خانه تشویق میکنند و افزود: «انگیزهای وجود دارد که بگوییم، ‘خوب، باید به جایی برویم. کجا میرویم؟’»